۳۱ تیر ۱۳۸۷
.....!
پسر 4-5 ساله ی همسایمون دنبال دختر 2-3 ساله ی اون یکی همسایمون می دوید و داد می زد تو رو خدا قهر نکن!گریه نکنیا!تو رو خدا....!
نمی دونم چرا لبخندی به اون گندگی رو تحویلشون دادم!(باید می دیدین !).... دلم تنگ بود واسه لفظ عارفانه ی" تو رو خدا" با اون لحن عاجزانه...! این چیزا دیگه تو دنیای آدم بزرگا نیست؛اگه ام باشه به هزار و یک دلیل رندانه اس!
کمی کودک باشیم لطفا.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۳ نظر:
براي دوست داشتن فقط دو دندان شيري لازم است! همين.
مردم الان دیگه واسه یه لقمه نون هزارتا التماس به هزار بنده خدا میکنن اما به خدا نه!
خیلیییییی پست قشنگی بود. چه قدر از کلمات خوب استفاده کردی.
ارسال یک نظر