زمان ، انسان با شخصیتی است.
مثل یک کیف سامسونت براق که یه گوشه اش جعبه ی عینکشه!
پا نوشت: حس یه بچه دبستانی رو دارم که دیرش شده و می دونه حتی اگه پرواز کنه هم بعد از معلم اش می رسه!
درباره من
- گلناز
- انسانی که گاهی علاوه بر حواس پنجگانه، حس های دیگری نیز دارد. نقطه،سرِ خط.
۳ نظر:
ياد پست خودم افتادم: "زمان دوست خوب من است، ..."
(واضح است كه اين يك كامنت تبليغاتى ست!)
زمان خیلی الاغه!
زمان در حال گذره یا این ما هستیم که داریم میگذریم؟
یادش بخیر همیشه دیر میرسیدم به کلاس!
ارسال یک نظر