دوستان؛ آرزویم این است که من ده بار مست تر بودم...

صدایم زده ای، حالا که آمده ام ، آن همه با ذوق، نشانده ای مرا روی صندلی ای که رویش راحت نیستم. هی پایم را بدونِ ریتم تکان می دهم، اما حواست به من نیست. آینه ام را از جیبم در می آورم و تنظیمش می کنم روی تو و یواشکی نگاهت می کنم. بعد حوصله ام از اخمت سر می رود و به بهانه های مختلف صدایت می زنم. می گویی جانم؟ ... ای جان! این را توی دلم می گویم و دیگر چیزی ندارم که بگویم. بعد تازه گاهی هم که بی هوا بلند می شوم که بروم و دوری بزنم، همه اش دورِ خودت می گردم...! ببین!