اگر قلموی تختِ شماره 11 داشتم ، روی همه ی دیوارها ماهی می کشیدم...

- گاهی فکر می کنم دیوارها پنجره نداشته باشند بهتر است. پنجره برای دیوار مثلِ خیانت می ماند. مثل این است که وقتی دیوار حواسش نیست، یک جای دیگر را نگاه کنی. مثل این می ماند که بگذاری کسی از پشتِ دیوار نگاهت کند شاید. آخر نباید به دیوارها خیانت کرد. آخر آدم می تواند به دیوار تکیه کند؛ می تواند مطمئن باشد که تا کسی خرابش نکند ، سرجایش می ماند؛ می تواند بنشیند زیرِ سایه اش؛ حتی می تواند رویش یادگاری بنویسد؛ اما متاسفانه خیلی وقت است علم ثابت کرده که دیوار آغوش ندارد.


- بله، آدم ها آغوش دارند خوشبختانه. اما خب من خودم دیده ام که گاهی حتی وقتی توی آغوششان نشسته ای هم می روند. متاسفانه آدم ها گاهی نمی توانند بمانند...