کِی این شب از نیمه می گذرد؟

حرص نوشت: اولش به جای این که "یکم" باشد ، 22 ام بود. درد را به همه دیکته کردند. نفرت را یادآوری کردند . میخ کوبیدند به دهان ها . تابِ مخالف نیاورند. کشتند انسانیت را . و امروز باز هم 22 ام است. غرغر نوشت : سگی شده زندگی ام. پارس های این روزهایش روی مغزم است. رمز نوشت : صفر-یک-صفر-یک-صفر- یک - دو- یک - صفر...این یعنی زندگی ؟ بغض نوشت : کورمال کورمال می چرخم. هیچ نمی بینم. دستم را توی هوا می چرخانم به امیدِ گرفتنِ دستت. این جا خیلی تاریک است. تند تند می گردم. می ترسم رفته باشی. بگو. اسمم را صدا بزن. داد بزن... صدای من اما از تهِ چاهی می آید انگار: کجایی؟...قبلا به جایی ضرب می گرفتی تا زود پیدایت کنم. .انگار مدتی است صدای نفست هم نمی آید. کاش مرا هم می بردی. من راهِ برگشت را گم کرده ام...